वाटसरु……..

ह्या कवितेची स्फुर्ती मला माझ्या एका मैत्रिणीची कविता वाचतांना मिळाली.

त्यामुळे या कवितेचे संपुर्ण श्रेय केवळ तिच्या कवितेला आहे

मन मोकळे अवकाश

त्यात गुलाबी पहाट

डोळे थकुनीया गेले

तुझी पाहुन मी वाट

मन पाखरु पाखरु

उडे वारयाच्या वेगात

नाही उसंत अश्रुंना

जरी दु:ख ह्रुदयात

मन शेतातली माती

कोणी नांगरी विश्वासाने

बीज पेरले फ़ुलांचे

प्रेम बहरुनी आले

मन वादळाची रात्र

ह्रुदय झाले ओलेचिंब

जसा सरला अंधार

दिसे तुझे प्रतिबिंब

मन करे व्यवहार

नसे त्यात कधी तोटा

हारुन ते देखील

मिळे दुसरे बदल्यात